Τον λένε Άρη, 30 χρονών, γυμναστής σε γυμναστήριο, σώμα σφιχτό σαν πέτρα, αλλά με πρόσωπο που ακόμα κρατάει την αθωότητα φοιτητή. Είχε κλείσει ραντεβού από Πέμπτη βράδυ και από τα μηνύματα φαινόταν ότι είχε τρελή περιέργεια αλλά και τρελό άγχος.
Μου είπε από την αρχή:
«Θα κρατήσω το εσώρουχο, δεν είμαι ακόμα έτοιμος να το βγάλω. Μόνο μασάζ, ό,τι γίνει από κάτω… ας γίνει μέσα στο boxer».
Τον βάζω στο κρεβάτι μπρούμυτα. Φοράει ένα άσπρο Blank men's wear στενό, που από κάτω φαινόταν ήδη η γραμμή του πούτσου του, μισοσηκωμένος από την έξαψη της στιγμής. Ξεκινάω κανονικό μασάζ: λάδι, πλάτη, μέση, γλουτοί πάνω από το ύφασμα. Όταν έφτασα στους γλουτούς και πίεσα δυνατά, αναστέναξε βαριά και είδα το ύφασμα να σηκώνεται απότομα, είχε καυλώσει για τα καλά.
Συνέχισα να δουλεύω τους μηρούς, ανεβαίνοντας από μέσα, κοντά στα αρχίδια, χωρίς να αγγίζω ακόμα. Το boxer είχε αρχίσει να βρέχεται μπροστά, μια μικρή στάμπα προ-χύσιμου φαινόταν καθαρά.
«Άρη, είσαι εντάξει;» τον ρώτησα.
«Ναι… συνέχισε», ψιθύρισε, με φωνή που είχε αλλάξει τελείως.
Μετά από λίγο, χωρίς να του πω τίποτα, σήκωσε μόνος του τη λεκάνη του από το κρεβάτι, έπιασε το λάστικο του boxer και το κατέβασε μέχρι τα γόνατα με μία κίνηση. Ο κώλος του ήταν τέλειος: σφιχτός, λείος, με δύο βαθιές λακκούβες. Και ο πούτσος του, που μέχρι πριν λίγο ήταν παγιδευμένος, πετάχτηκε έξω σκληρός σαν σίδερο, 18+ εκατοστά, ίσιος, με χοντρές φλέβες και κεφαλή που γυάλιζε από το λάδι και το προ-χύσιμο.
«Συγγνώμη… δεν άντεξα», είπε ντροπαλά και ξαναξάπλωσε μπρούμυτα, με το boxer κρεμασμένο στα πόδια.
«Καμία συγγνώμη, ότι νιώθεις άνετα», του είπα και συνέχισα το μασάζ τώρα πια γυμνό: γλουτούς, εσωτερικό μηρών, και κάθε φορά που τα δάχτυλά μου περνούσαν ξυστά από την τρύπα του, το σώμα του ανατρίχιαζε ολόκληρο.
Όταν γύρισε ανάσκελα, ο πούτσος του χτυπούσε στην κοιλιά του, αφήνοντας λεπτές κλωστές προ-χύσιμου στο six-pack του.
«Τον έβγαλες τελικά το μόνος σου», του είπα γελώντας.
«Δεν γαμιέται… αφού καύλωσα σαν πρωτάρης», είπε κι αυτός γελώντας, πια τελείως απελευθερωμένος.
Πρώτα λαιμός και αυχένας. Στέκομαι πάνω από το κεφάλι του, γέρνω μπροστά, τα χέρια μου κατεβαίνουν αργά στο στέρνο του. Τα δάχτυλά μου γλιστρούν με λάδι, κάνω κύκλους γύρω από τις θηλές του χωρίς να τις αγγίξω ακόμα. Οι θηλές του είναι μικρές και σκληρές σαν βόλοι. Κάθε φορά που πλησιάζω, το σώμα του τεντώνεται, ο πούτσος του χτυπάει στην κοιλιά του με δύναμη.
Μετά κατεβαίνω στο στήθος. Πιάνω τις θηλές επιτέλους, τις γυρίζω αργά-αργά σαν να βιδώνω.
«Μμμμ… γαμώτο», μουρμουρίζει και τα μάτια του κλείνουν.
Τις τσιμπάω δυνατά μία φορά, μετά τις αφήνω και συνεχίζω κάτω, στην κοιλιά, γύρω από τον αφαλό, χωρίς να αγγίζω ακόμα τον πούτσο που σπαρταράει μόνος του και αφήνει κλωστές προ-χύσιμου.
Κατεβαίνω στα πόδια. Αρχίζω από τις κνήμες, ανεβαίνω αργά-πολύ αργά στους μηρούς. Τα χέρια μου γλιστρούν εσωτερικά, εκατοστό-εκατοστό, φτάνω τόσο κοντά στα αρχίδια που νιώθει την ανάσα μου, αλλά δεν τα αγγίζω ακόμα.
«Σε παρακαλώ…», ψιθυρίζει, τα πόδια του ανοίγουν διάπλατα μόνα τους.
Του κάνω μασάζ στα εσωτερικά των μηρών με τους αντίχειρες, πιέζοντας βαθιά, ανεβοκατεβαίνοντας. Κάθε φορά που πλησιάζω, ο πούτσος του χτυπάει πάνω-κάτω σαν να ζητάει έλεος. Τα αρχίδια του έχουν μαζευτεί ψηλά, σφιχτά, έτοιμα.
Τον αφήνω έτσι άλλα τρία-τέσσερα λεπτά. Μόνο μηρούς, μόνο πειράγματα. Το προ-χύσιμο τρέχει πια σαν λάδι, έχει κάνει λίμνη κάτω από την κεφαλή του.
Τελικά, χωρίς να πω κουβέντα, πιάνω τον πούτσο του με το ένα χέρι μόνο με δύο δάχτυλα, τον αντίχειρα και τον δείκτη, ακριβώς κάτω από την κεφαλή. Κάνω αργούς κύκλους, μόλις που τον αγγίζω.
«Θεέ μου…», βογκάει και η μέση του σηκώνεται από το κρεβάτι.
Συνεχίζω έτσι, ελάχιστη πίεση, ελάχιστη ταχύτητα. Μετά από δύο λεπτά βασανιστηρίου προσθέτω και το άλλο χέρι, πιάνω τα αρχίδια του, τα τραβάω απαλά προς τα κάτω, τα ζυμώνω σαν ζυμάρι. Ο πούτσος του έχει γίνει μωβ, φουσκωμένος στο μάξιμουμ.
« Άρη, θα χύσεις όποτε θες», του λέω και επιτέλους τον πιάνω ολόκληρο, σφιχτά, και αρχίζω κανονικό, αργό αλλά σταθερό τράβηγμα, πάνω-κάτω, γυρίζοντας το χέρι γύρω από την κεφαλή κάθε φορά που ανεβαίνω.
Σε 10 λεπτά αρχίζει να βογκάει δυνατά, τα πόδια του τεντώνονται, τα δάχτυλα των ποδιών του σφίγγονται.
«Έρχεται… έρχεται… ΑΑΑΑΑΧ!»
Χύνει σαν πυροτέχνημα: το πρώτο σχοινί πάει μέχρι το πηγούνι του, το δεύτερο στο στήθος, το τρίτο και το τέταρτο γεμίζουν την κοιλιά του, τα επόμενα τρέχουν ασταμάτητα πάνω στο χέρι μου. Συνεχίζω να τον τραβάω αργά μέχρι και την τελευταία σταγόνα, ενώ αυτός τρέμει ολόκληρος και γελάει νευρικά από την ένταση.
Μένει ξαπλωμένος, λαχανιασμένος, με το boxer ακόμα στα γόνατα και τα χύσια να τρέχουν παντού.
«Ρε Φίλε… ποτέ μου δεν έχυσα έτσι», λέει και με κοιτάει με μάτια που λένε ήδη «την επόμενη φορά θέλω στόμα».
Του σκουπίζω αργά το σώμα με ζεστή πετσέτα, του δίνω νερό. Πριν φύγει μου στέλνει μήνυμα από το ασανσέρ:
«Κυριακή ίδια ώρα. Και… άσε το στόμα σου έτοιμο.»
Ξέρω.
☎ 95 168 666
(WhatsApp – Μήνυμα – Κλήση)
──────────────────
Πρωτόκολλο Απόλυτης Εχεμύθειας & Διακριτικότητας
Η ιδιωτικότητά σας είναι αδιαπραγμάτευτη. Γι’ αυτό λειτουργώ με τους εξής αυστηρούς κανόνες:
1. Ποτέ δεν ζητώ όνομα ή προσωπικά στοιχεία.
Η επικοινωνία περιορίζεται μόνο σε ό,τι χρειάζεται για το ραντεβού.
2. Αν δεν απαντήσω αμέσως, δεν θα σας ξανακαλέσω ποτέ – εσείς αποφασίζετε αν και πότε θα ξαναδοκιμάσετε.
3. Όλα τα μηνύματα και οι αριθμοί διαγράφονται οριστικά την ίδια μέρα.
Δεν υπάρχει ιστορικό, δεν υπάρχει αρχείο.
4. Ό,τι συμβαίνει στη συνεδρία μένει για πάντα εκεί.
Μετά το τέλος, θεωρούμε ότι δεν συναντηθήκαμε ποτέ.
5. Αν συναντηθούμε τυχαία στον δρόμο, είμαστε δύο εντελώς άγνωστοι.
Καμία ματιά, κανένας χαιρετισμός, καμία αναγνώριση.
6. Η κράτηση σημαίνει ότι αποδέχεστε αυτομάτως αυτό το πρωτόκολλο – και σας ζητώ να το σεβαστείτε με τον ίδιο τρόπο.
──────────────────
Σας ευχαριστώ που εμπιστεύεστε την εχεμύθεια και την ποιότητα μου.
Εδώ είστε απόλυτα προστατευμένος.
Chris
μόνο ραντεβού
10:00-00:00 κάθε μέρα
