Είκοσι οκτώ μέρες. Είχα σημειώσει κάθε μία στο ημερολόγιο με κόκκινο μαρκαδόρο, σαν αντίστροφη μέτρηση για Χριστούγεννα που δεν θα ερχόταν ποτέ. Κάθε βράδυ έπεφτα στο κρεβάτι με τον πουτσο μισοσκληρό, σκεφτόμενος τα χέρια του, το στόμα του, το πώς με άναβε αργά και με χαλάρωνε πραγματικά. «Πότε θα γυρίσει, γαμώτο», μονολογούσα, τρίβοντας τον εαυτό μου μέχρι να χύσω πάνω στο σεντόνι, φανταζόμενος ότι είναι αυτός που με στραγγίζει.
Και ξαφνικά, το μήνυμα: «Γύρισα είμαι Κύπρο επιτέλους».
Μετά από τα σεμινάρια καί τήν πρακτική μου στο Λονδίνο επέστρεψα.
Το αίμα μου χτύπησε στα αυτιά. Κλείνω ραντεβού αμέσως.
Μπαίνω μέσα και τον βλέπω.
Ρε εσύ ο Chris. Ψηλός, λεπτός σαν μοντέλο που μόλις κατέβηκε από runway του Λονδίνου. Τα μαλλιά του τώρα ολοκαίνουργια πλατινέ ξανθά, κοντά, ξυρισμένα στα πλαϊνά, κομμένα τέλεια, σαν να τα έφτιαξε σε κάποιο underground barber στο Shoreditch. Λεπτό απαλό μούσι, στυλ Λονδρέζου hipster. Η άσπρη στολή του κολλάει πάνω του σαν να ’ναι βρεγμένη, τονίζει κάθε γραμμή του κορμιού του – τους λεπτούς ώμους, τη στενή μέση, το κώλο που φαίνεται κάτω από το ύφασμα. Μυρίζει καθαριότητα, ακριβό αντρικό άρωμα με νότες ξύλου και καπνού, και κάτι καινούργιο, κάτι που έφερε από το Λονδίνο και που με κάνει να σκληραίνω πριν καν με αγγίξει.
«Μας έλειψες», του λέω με φωνή που τρέμει.
«Καλώς σας βρήκα», απαντάει ήρεμα, με εκείνο το χαμόγελο που ξέρω ότι κρύβει καλοσύνη και επαγγελματισμό, και με οδηγεί μέσα στο δωμάτιο μασάζ.
Ξαπλώνω μπρούμυτα. Το λάδι πέφτει πάνω στη πλάτη μου, κατευθείαν από το μπουκάλι. Τα χέρια του – μακριά, λεπτά δάχτυλα, αλλά με δύναμη που σε σπάει – αρχίζουν από τον αυχένα και κατεβαίνουν αργά, πιέζοντας βαθιά, σκάβοντας μέσα στους μυς. Κάθε κίνηση ακριβής, σαν να διαβάζει το κορμί μου σαν χάρτη. Όταν φτάνει χαμηλά, στους γλουτούς, δεν βιάζεται. Τους πιάνει γερά, τους ανοίγει διάπλατα, το δροσερό αέρα χτυπάει την τρύπα μου και νιώθω να σφίγγομαι. Τα δάχτυλά του, βουτηγμένα στο λάδι, γλιστρούν ανάμεσα, αγγίζουν το χείλος της τρυπίτσας μου, κάνουν κύκλους, πιέζουν ελαφρά, με βασανίζουν. Τα πόδια μου ανοίγουν από μόνα τους. Συνεχίζει στα πόδια, βαθιά μασάζ στις γάμπες, στις πατούσες – θεϊκό, νιώθω τα κόκαλα να λιώνουν, την ένταση είκοσι οκτώ ημερών αναμονής να φεύγει με κάθε πίεση.
«Γύρνα», ψιθυρίζει, και η φωνή του είναι σαν χάδι πάνω στον πουτσο μου.
Γυρίζω ανάσκελα. Ο πούτσος μου έχει σηκωθεί σαν στύλος, παλλόμενος, η κεφαλή γυαλιστερή, πρησμένη, στάζει προ-χύσιμο που τρέχει σαν δάκρυ. Ο Chris συνεχίζει σαν να μην τρέχει τίποτα – μασάζ στον αυχένα, στα χέρια, στο στήθος, κατεβαίνει στην κοιλιά, περνάει διακριτικά πάνω από τα αρχίδια μου, τα σφίγγει ελαφρά σαν χαιρετισμό, και μετά πιάνει τα πόδια. Διατάσεις που με ανοίγουν διάπλατα, νιώθω τα κρακ-κρακ στις αρθρώσεις, το κορμί μου να λιώνει, να γίνεται πηλός στα χέρια του.
Τον κοιτάζω. Τα μάτια του καρφωμένα στα δικά μου, ήρεμα, αλλά με εκείνη τη λάμψη που λέει «σε λίγο θα σε τρελάνω».
«Θέλεις εκτόνωση με το χέρι ή με το στόμα μου;» ρωτάει χαμηλόφωνα, σαν να ζητάει αν θέλω ζάχαρη στον καφέ.
«Και τα δύο… αλλά ξεκίνα με το στόμα», λέω βραχνά, σχεδόν παρακαλώντας.
Γονατίζει ανάμεσα στα πόδια μου. Η γλώσσα του ξεκινάει από τη βάση του πούτσου μου, αργά, υγρή, καυτή, γλύφει όλη την κάτω πλευρά μέχρι τα αρχίδια, τα ρουφάει ένα-ένα μέσα στο στόμα του, τα γυρίζει με τη γλώσσα σαν καραμέλες. Μετά ανεβαίνει, παίρνει τον πούτσο ολόκληρο βαθιά, μέχρι να νιώσω το λαρύγγι του να σφίγγει γύρω από την κεφαλή. Ρουφάει σαν να θέλει να με πιει ολόκληρο, η γλώσσα του κάνει κύκλους γύρω-γύρω την κορυφή κάθε φορά που ανεβαίνει. Ταυτόχρονα, ένα δάχτυλο, χλιαρό και γλιστερό από λάδι, μπαίνει αργά στον κώλο μου. Με ανοίγει σαν λουλούδι, βρίσκει αμέσως τον προστάτη και αρχίζει να τον αρμέγει – ρυθμικά, σταθερά, σαν να ξέρει ακριβώς πόση πίεση χρειάζεται για να με τρελάνει.
Κρατάω το κεφάλι του, τα δάχτυλά μου μπλέκονται στα πλατινέ μαλλιά του. Με κρατάει συνέχεια στο χείλος – όταν νιώθει ότι είμαι έτοιμος να σπάσω, σταματάει, βγάζει τον πούτσο από το στόμα του, τον χτυπάει στα χείλη του, στα μάγουλά του, αφήνει τα προ-χύσιμα να λαδώνουν το πρόσωπό του, μετά τον ξαναβάζει μέσα μέχρι τέλους, μέχρι να νιώθω τα χείλη του να ακουμπάνε τη βάση. Το δεύτερο δάχτυλο μπαίνει, τώρα είμαι ανοιχτός, με γαμάει αργά ενώ το στόμα του συνεχίζει να με βασανίζει.
«Χύσε μέσα μου», λέει βραχνά, τα χείλη του ακόμα τυλιγμένα γύρω από την κεφαλή, τα μάτια του ανεβασμένα πάνω μου.
Δεν αντέχω άλλο. Τον πιάνω γερά από το κεφάλι, γαμάω το στόμα του βαθιά, γρήγορα, σαν ζώο. Ο πούτσος μου φουσκώνει, οι όρχεις μου σφίγγονται, και χύνω. Το πρώτο καυτερό καυτό, πηχτό σπέρμα χτυπάει κατευθείαν στο λαρύγγι του. Συνεχίζει να ρουφάει, να καταπίνει, το ένα μετά το άλλο, ενώ τα δάχτυλά του πιέζουν ασταμάτητα τον προστάτη και με κρατάνε σε οργασμό που δεν λέει να τελειώσει – νιώθω να χύνω ξανά και ξανά, μέχρι που τα πόδια μου τρέμουν και το κεφάλι μου γυρίζει.
Μένει εκεί λίγο ακόμα, γλείφει αργά τον πούτσο που μαλακώνει, ρουφάει την τελευταία σταγόνα, σαν να μην θέλει να αφήσει ούτε ίχνος. Μετά σηκώνεται, σκουπίζει τα χείλη του με τον καρπό του – βλέπω μια λευκή κηλίδα να μένει στο δέρμα του – και με κοιτάζει με εκείνο το ήρεμο, ικανοποιημένο βλέμμα του ανθρώπου που μόλις έφαγε καλά.
«Καλώς ήρθες πίσω», λέει.
«Εσύ καλώς ήρθες», απαντάω λαχανιασμένος.
Μου δίνει μια καθαρή πετσέτα, μετά με αφήνει να κάνω μπάνιο. Το νερό πέφτει πάνω μου, ξεπλένει το λάδι, το σπέρμα, την ένταση είκοσι οκτώ ημερών.
Και ξέρω ήδη ότι άξιζε κάθε λεπτό η αναμονή.
