Είμαι ο Chris, και όταν πιάνω μια πούτσα που ζητάει Πίππα με όλη τη σημασία της λέξης, το κάνω με τέτοιο τρόπο που θα σε αφήσει να τρέμεις, να ιδρώνεις και να με σκέφτεσαι για μέρες.
Ξεκινάω κοιτάζοντάς την, φίλε – την πούτσα σου, όρθια, σκληρή, να με καλεί. Τη πιάνω με το δεξί μου χέρι, νιώθω τις φλέβες να σφύζουν κάτω από τα δάχτυλά μου, τη ζεστασιά της, το πώς πάλλεται σαν να ’χει δική της ζωή. Τη σφίγγω ελαφρά, όχι πολύ, ίσα για να σου δώσω το πρώτο ρίγος, και μετά κατεβαίνω χαμηλότερα, στα αρχίδια σου. Είναι σφιχτά, γεμάτα, και τα πλησιάζω με το πρόσωπό μου μέχρι να νιώσω τη μυρωδιά σου – αυτή τη βαριά, αντρική μυρωδιά που με ανάβει. Περνάω τη γλώσσα μου πάνω τους, αργά, από κάτω προς τα πάνω, σαν να γλείφω μέλι από κουτάλι. Τα νιώθω να σφίγγονται στο στόμα μου καθώς τα ρουφάω ένα-ένα, πρώτα το αριστερό, μετά το δεξί, κρατώντας τα απαλά με τα χείλη μου. Η γλώσσα μου παίζει μαζί τους, γυρνάει γύρω από κάθε πτυχή, πιέζει ελαφρά την τραχιά επιφάνεια, και τα αφήνω να γλιστρήσουν έξω με έναν υγρό ήχο, λεία και βρεγμένα από το σάλιο μου.
Μετά ανεβαίνω στην πούτσα σου, φίλε, αλλά δεν βιάζομαι – ποτέ δεν βιάζομαι. Πρώτα φιλώ την κεφαλή, απαλά, με τα χείλη μου να αγγίζουν μόλις το προζύμι που ίσως έχει μαζευτεί εκεί, γεύομαι την αλμύρα σου. Ανοίγω το στόμα μου και τη βάζω μέσα, μόνο την κορυφή στην αρχή, κλείνοντας τα χείλη μου γύρω της σαν να ’ναι το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο. Η γλώσσα μου αρχίζει να δουλεύει, στριφογυρίζει γύρω από το χείλος της κεφαλής, πιέζει την τρύπα στην άκρη, γλείφει κάτω από το ευαίσθητο σημείο που σε κάνει να ανατριχιάζεις. Το σάλιο μου τη λούζει, τη νιώθω να γλιστράει πιο εύκολα καθώς την παίρνω πιο βαθιά, εκατοστό το εκατοστό, αργά, βασανιστικά αργά. Νιώθω τις φλέβες σου να πιέζονται στη γλώσσα μου, το σκληρό σου δέρμα να τρίβεται στον ουρανίσκο μου, και συνεχίζω να κατεβαίνω μέχρι να φτάσει στο λαιμό μου. Εκεί μένω για λίγο, φίλε, με το λαιμό μου να σφίγγει γύρω σου, να σε νιώθω να πάλλεσαι, και μετά τραβιέμαι πίσω, τόσο αργά που σχεδόν πονάει – αλλά είναι ο καλύτερος πόνος που ’χεις νιώσει ποτέ.
Το χέρι μου δεν κάθεται ήσυχο. Ενώ το στόμα μου δουλεύει την κορυφή, τα δάχτυλά μου τυλίγονται γύρω από τη βάση, στρίβουν ελαφρά, ανεβοκατεβαίνουν με έναν ρυθμό που σε κρατάει στα όρια. Και μετά ξανακατεβαίνω στα αρχίδια σου, γιατί δεν τα αφήνω ποτέ παραπονεμένα. Τα γλείφω ξανά, τα παίρνω στο στόμα μου, τα νιώθω να βαραίνουν καθώς τα ρουφάω, η γλώσσα μου να γλιστράει ανάμεσα στις πτυχές τους, να τα υγραίνει μέχρι να λάμπουν. Ανεβαίνω πάλι στην πούτσα, και τώρα το πάω ακόμα πιο αργά – τα χείλη μου σφίγγουν πιο δυνατά, η γλώσσα μου πιέζει πιο βαθιά, γλείφω κάθε φλέβα, κάθε καμπύλη, μέχρι να νιώθω το κορμί σου να τεντώνεται σαν χορδή.
Όταν σε νιώσω να πλησιάζεις, φίλε, δεν σταματάω – το κάνω ακόμα πιο βασανιστικό. Ρουφάω την κεφαλή σαν να ’ναι καραμέλα, η γλώσσα μου χτυπάει ρυθμικά το ευαίσθητο σημείο, το χέρι μου σφίγγει και στρίβει τη βάση, και τα αρχίδια σου τα πιάνω απαλά με το άλλο χέρι, τα ζουλάω ελαφρά για να σου ανεβάσω την ένταση. Και όταν τελικά σπας, όταν νιώσω το σπέρμα σου να εκτοξεύεται, δεν αφήνω ούτε σταγόνα να πάει χαμένη. Το ρουφάω όλο, το γεύομαι να χτυπάει τον ουρανίσκο μου, και συνεχίζω να γλείφω, να πιπιλάω, μέχρι να στραγγίξω και την τελευταία σου ανάσα. Και στο τέλος, φίλε, γυρνάω στα αρχίδια σου, τα γλείφω ξανά, απαλά, για να βεβαιωθώ ότι σε ξέζουμισα τελείως, ότι σε άφησα άδειο, ιδρωμένο και λιώμα.
Γιατί μόνο ένας άντρας ξέρει τι χρειάζεται ένας άλλος άντρας, φίλε – και η Πίππα μου, αργή, βασανιστική, γεμάτη λεπτομέρειες, είναι ο τρόπος μου να σου δείξω ότι ξέρω ακριβώς πώς να σε στείλω στον παράδεισο.
